Verset copié avec succès !

Vous devez vous authentifier !

Félicitations pour cette lecture !

Lire ce chapitre vous permet d’atteindre votre objectif de lecture biblique.

L’Agneau et les cent quarante-quatre mille rachetés

14¹ Alors je vis l’Agneau^a qui se tenait debout sur le mont Sion^b, et avec lui, les cent quarante-quatre mille^c qui portent son nom et le nom de son Père^d inscrits sur leur front^e. ◉

και ιδον και ιδου το αρνιον εστος επι το ορος σιων και μετ αυτου εκατον τεσσερακοντα τεσσαρες χιλιαδες εχουσαι το ονομα αυτου και το ονομα του πατρος αυτου γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων

² J’entendis une voix qui venait du ciel et qui résonnait comme de grandes eaux, comme le grondement d’un coup de tonnerre violent^f. C’était comme le son d’un orchestre de harpistes jouant de leurs instruments^g. ◉

και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντης μεγαλης και η φωνη ην ηκουσα ως κιθαρωδων κιθαριζοντων εν ταις κιθαραις αυτων

³ Tous ces gens chantaient un cantique nouveau^h devant le trône, devant les quatre êtres vivants, et devant les représentants du peuple de Dieuⁱ. Et ce cantique, personne ne pouvait l’apprendre excepté les cent quarante-quatre mille^j, les rachetés de la terre^k. ◉

και αδουσιν ωδην καινην ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζωων και των πρεσβυτερων και ουδεις εδυνατο μαθειν την ωδην ει μη αι εκατον τεσσερακοντα τεσσαρες χιλιαδες οι ηγορασμενοι απο της γης

⁴ Ce sont ceux qui ne se sont pas souillés avec des femmes, ils sont restés vierges^l. Ils suivent l’Agneau partout où il va^m. Ils ont été rachetés d’entre les hommesⁿ pour être offerts comme des premiers fruits^a à Dieu et à l’Agneau. ◉

ουτοι εισιν οι μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν παρθενοι γαρ εισιν ουτοι οι ακολουθουντες τω αρνιω οπου αν υπαγη ουτοι ηγορασθησαν απο των ανθρωπων απαρχη τω θεω και τω αρνιω

⁵ Il ne s’est pas trouvé de mensonge dans leur bouche^b. Ils sont irréprochables^c. ◉

και εν τω στοματι αυτων ουχ ευρεθη ψευδος αμωμοι γαρ εισιν

L’annonce du jugement et de la chute de Babylone

⁶ Ensuite je vis un autre ange volant au zénith^d. Il avait un Evangile éternel à annoncer à tous les habitants de la terre^e, à toute nation, toute tribu, toute langue et tout peuple^f. ◉

και ειδον αλλον αγγελον πετομενον εν μεσουρανηματι εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι επι τους καθημενους επι της γης και επι παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον

⁷ Il criait d’une voix forte : Craignez Dieu^g et donnez-lui gloire^h, car l’heure a sonné où il va rendre son jugement. Adorez donc celui qui a faitⁱ le ciel, la terre, la mer et les sources^j. ◉

λεγων εν φωνη μεγαλη φοβηθητε τον θεον και δοτε αυτω δοξαν οτι ηλθεν η ωρα της κρισεως αυτου και προσκυνησατε τω ποιησαντι τον ουρανον και την γην και την θαλασσαν και πηγας υδατων

⁸ Un second ange le suivit, disant : Elle est tombée, la grande Babylone^k est tombée, celle qui a fait boire à tous les peuples le vin de sa furieuse prostitution^l. ◉

και αλλος αγγελος δευτερος ηκολουθησεν λεγων επεσεν επεσεν βαβυλων η μεγαλη η εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεποτικεν παντα τα εθνη

⁹ Un troisième ange les suivit, proclamant d’une voix forte : Celui qui adore la bête et son image^a et qui accepte de recevoir sa marque sur le front^b et sur la main, ◉

και αλλος αγγελος τριτος ηκολουθησεν αυτοις λεγων εν φωνη μεγαλη ει τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι την χειρα αυτου

¹⁰ devra aussi boire du vin de la fureur de Dieu^c. Ce vin lui sera versé pur dans la coupe de la colère divine^d, et il souffrira des tourments dans le feu et le soufre^e devant les saints anges et devant l’Agneau. ◉

και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του θεου του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον αγγελων αγιων και ενωπιον του αρνιου

¹¹ La fumée de leur tourment s’élèvera à perpétuité^f. Quiconque adore la bête et son image, quiconque accepte la marque de son nom ne connaîtra aucun repos, ni de jour, ni de nuit^g. ◉

και ο καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αιωνων αναβαινει και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ημερας και νυκτος οι προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου και ει τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου

¹² C’est là que les membres du peuple saint^h, ceux qui obéissent aux commandements de Dieuⁱ et vivent selon la foi en Jésus, doivent faire preuve d’endurance^j. ◉

ωδε η υπομονη των αγιων εστιν οι τηρουντες τας εντολας του θεου και την πιστιν ιησου

¹³ Puis j’entendis une voix venant du ciel me dire : Ecris : Heureux, dès à présent, ceux qui meurent unis au Seigneur^k. Oui, dit l’Esprit^l, car ils se reposent de toute la peine qu’ils ont prise, et ils seront récompensés^m pour leurs œuvres. ◉

και ηκουσα φωνης εκ του ουρανου λεγουσης γραψον μακαριοι οι νεκροι οι εν κυριω αποθνησκοντες απαρτι ναι λεγει το πνευμα ινα αναπαησονται εκ των κοπων αυτων τα γαρ εργα αυτων ακολουθει μετ αυτων

La moisson et la vendange

¹⁴ Alors je vis une nuée blanche^a sur laquelle siégeait quelqu’un qui ressemblait à un fils d’homme^b. Il avait sur la tête une couronne d’or^c et tenait à la main une faucille bien tranchante. ◉

και ιδον και ιδου νεφελη λευκη και επι την νεφελην καθημενον ομοιον υιον ανθρωπου εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρεπανον οξυ

¹⁵ Puis un autre ange sortit du Temple^d, criant d’une voix forte à celui qui siégeait sur la nuée : Lance ta faucille^e et moissonne ! Car l’heure est venue de moissonner et la moisson^f de la terre est mûre. ◉

και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου κραζων εν φωνη μεγαλη τω καθημενω επι της νεφελης πεμψον το δρεπανον σου και θερισον οτι ηλθεν η ωρα θερισαι οτι εξηρανθη ο θερισμος της γης

¹⁶ Celui qui siégeait sur la nuée lança sa faucille sur la terre, et la terre fut moissonnée^g. ◉

και εβαλεν ο καθημενος επι της νεφελης το δρεπανον αυτου επι την γην και εθερισθη η γη

¹⁷ Un autre ange sortit du sanctuaire céleste, tenant lui aussi une faucille bien tranchante. ◉

και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουρανω εχων και αυτος δρεπανον οξυ

¹⁸ Puis un autre ange encore, l’ange préposé au feu, quitta l’autel^h et cria d’une voix forte à celui qui tenait la faucille tranchante : Lance ta faucille tranchante et vendange les grappes de la vigne de la terre, car ses raisins sont mûrs. ◉

και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηριου εχων εξουσιαν επι του πυρος και εφωνησεν φωνη μεγαλη τω εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων πεμψον σου το δρεπανον το οξυ και τρυγησον τοις βοτρυας της αμπελου της γης οτι ηκμασαν αι σταφυλαι αυτης

¹⁹ L’ange lança sa faucille sur la terre et vendangea la vigne de la terreⁱ. Il versa sa récolte dans le grand pressoir de la colère de Dieu^j. ◉

και εβαλεν ο αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην και ετρυγησεν την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του θεου τον μεγαν

²⁰ On écrasa les raisins dans le pressoir^k, hors de la ville^l. Le sang^m en sortit si abondamment qu’il atteignit la hauteur du mors des chevaux sur une étendue de mille six cents stades. ◉

και επατηθη η ληνος εξωθεν της πολεως και εξηλθεν αιμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ιππων απο σταδιων χιλιων εξακοσιων