Verset copié avec succès !

Vous devez vous authentifier !

Félicitations pour cette lecture !

Lire ce chapitre vous permet d’atteindre votre objectif de lecture biblique.

La délivrance de Pierre

12¹ Vers la même époque, le roi Hérode^k se mit à maltraiter quelques membres de l’Eglise. ◉

κατ εκεινον δε τον καιρον επεβαλεν ο βασιλευς ηρωδης τας χειρας κακωσαι τινας των απο της εκκλησιας

² Il fit tuer par l’épée^l Jacques, le frère de Jean^m. ◉

ανειλεν δε ιακωβον τον αδελφον ιωαννου μαχαιρη

³ Quand il s’aperçut que cela plaisait aux Juifsⁿ, il fit aussi arrêter Pierre. C’était pendant les jours des « Pains sans levain^o ». ◉

ιδων δε οτι αρεστον εστιν τοις ιουδαιοις προσεθετο συλλαβειν και πετρον ησαν δε ημεραι των αζυμων

⁴ Lorsqu’on eut arrêté Pierre, il le fit mettre en prison et le plaça sous la garde de quatre escouades de quatre soldats chacune. Il voulait le faire comparaître devant le peuple après la Pâque^p. ◉

ον και πιασας εθετο εις φυλακην παραδους τεσσαρσιν τετραδιοις στρατιωτων φυλασσειν αυτον βουλομενος μετα το πασχα αναγαγειν αυτον τω λαω

⁵ Pierre était donc sous bonne garde dans la prison. Mais l’Eglise priait ardemment Dieu en sa faveur^q. ◉

ο μεν ουν πετρος ετηρειτο εν τη φυλακη προσευχη δε ην εκτενως γινομενη υπο της εκκλησιας προς τον θεον περι αυτου

⁶ Or, la nuit qui précédait le jour où Hérode allait le faire comparaître, Pierre, attaché par deux chaînes^r, dormait entre deux soldats^s, et devant la porte de la prison, des sentinelles montaient la garde. ◉

οτε δε ημελλεν προαγαγειν αυτον ο ηρωδης τη νυκτι εκεινη ην ο πετρος κοιμωμενος μεταξυ δυο στρατιωτων δεδεμενος αλυσεσιν δυσιν φυλακες τε προ της θυρας ετηρουν την φυλακην

⁷ Tout à coup, un ange^a du Seigneur apparut, et la cellule fut inondée de lumière^b. L’ange toucha Pierre au côté pour le réveiller : Lève-toi vite ! lui dit-il. Au même instant, les chaînes lui tombèrent des poignets^c. ◉

και ιδου αγγελος κυριου επεστη και φως ελαμψεν εν τω οικηματι παταξας δε την πλευραν του πετρου ηγειρεν αυτον λεγων αναστα εν ταχει και εξεπεσαν αυτου αι αλυσεις εκ των χειρων

⁸ Allons, poursuivit l’ange, mets ta ceinture et attache tes sandales ! Pierre obéit. Maintenant, ajouta l’ange, mets ton manteau et suis-moi. ◉

ειπεν τε ο αγγελος προς αυτον ζωσαι και υποδησαι τα σανδαλια σου εποιησεν δε ουτως και λεγει αυτω περιβαλου το ιματιον σου και ακολουθει μοι

⁹ Pierre le suivit et sortit, sans se rendre compte que tout ce que l’ange faisait était réel : il croyait avoir une vision^d. ◉

και εξελθων ηκολουθει και ουκ ηδει οτι αληθες εστιν το γινομενον δια του αγγελου εδοκει δε οραμα βλεπειν

¹⁰ Ils passèrent ainsi devant le premier poste de garde, puis devant le second et arrivèrent devant la porte de fer qui donnait sur la ville. Celle-ci s’ouvrit toute seule^e. Ils sortirent et s’avancèrent dans une rue. Et soudain, l’ange le quitta. ◉

διελθοντες δε πρωτην φυλακην και δευτεραν ηλθαν επι την πυλην την σιδηραν την φερουσαν εις την πολιν ητις αυτοματη ηνοιγη αυτοις και εξελθοντες προηλθον ρυμην μιαν και ευθεως απεστη ο αγγελος απ αυτου

¹¹ Alors seulement, Pierre reprit ses esprits et se dit : « Ah, maintenant je le vois bien, c’est vrai : le Seigneur a envoyé son ange^f et m’a délivré^g des mains d’Hérode et de tout le mal que voulait me faire le peuple juif. » ◉

και ο πετρος εν εαυτω γενομενος ειπεν νυν οιδα αληθως οτι εξαπεστειλεν κυριος τον αγγελον αυτου και εξειλατο με εκ χειρος ηρωδου και πασης της προσδοκιας του λαου των ιουδαιων

¹² Après réflexion, il se rendit à la maison de Marie, la mère de Jean appelé aussi Marc^a. Un assez grand nombre de frères s’y étaient réunis pour prier^b. ◉

συνιδων τε ηλθεν επι την οικιαν της μαριας της μητρος ιωαννου του επικαλουμενου μαρκου ου ησαν ικανοι συνηθροισμενοι και προσευχομενοι

¹³ Il frappa au battant de la porte^c. Une jeune servante, appelée Rhode, s’approcha et demanda qui était là. ◉

κρουσαντος δε αυτου την θυραν του πυλωνος προσηλθεν παιδισκη υπακουσαι ονοματι ροδη

¹⁴ Elle reconnut la voix de Pierre et, dans sa joie^d, au lieu d’ouvrir, elle se précipita pour annoncer : C’est Pierre ! Il est là, dehors, devant la porte. ◉

και επιγνουσα την φωνην του πετρου απο της χαρας ουκ ηνοιξεν τον πυλωνα εισδραμουσα δε απηγγειλεν εσταναι τον πετρον προ του πυλωνος

¹⁵ Tu es folle, lui dirent-ils^e. Mais elle n’en démordait pas. Alors, c’est son ange^f, dirent-ils. ◉

οι δε προς αυτην ειπαν μαινη η δε διισχυριζετο ουτως εχειν οι δε ελεγον ο αγγελος εστιν αυτου

¹⁶ Pendant ce temps, Pierre continuait à frapper. Ils ouvrirent, le virent et en restèrent tout étonnés. ◉

ο δε πετρος επεμενεν κρουων ανοιξαντες δε ειδαν αυτον και εξεστησαν

¹⁷ D’un geste de la main^g, Pierre leur fit signe de se taire, et il leur raconta comment le Seigneur l’avait fait sortir de prison^h. Il ajouta : Faites savoir tout cela à Jacquesⁱ et aux autres frères^j. Ensuite, il repartit et se rendit ailleurs. ◉

κατασεισας δε αυτοις τη χειρι σιγαν διηγησατο πως ο κυριος αυτον εξηγαγεν εκ της φυλακης ειπεν τε απαγγειλατε ιακωβω και τοις αδελφοις ταυτα και εξελθων επορευθη εις ετερον τοπον

¹⁸ Quand le jour se leva, il y eut un grand émoi parmi les soldats : Où donc était passé Pierre ? ◉

γενομενης δε ημερας ην ταραχος ουκ ολιγος εν τοις στρατιωταις τι αρα ο πετρος εγενετο

¹⁹ Hérode le fit rechercher, mais on ne le trouva nulle part. Alors, après avoir fait interroger les gardes, il ordonna leur exécution^k. Ensuite, il quitta la Judée pour se rendre à Césarée^l où il passa quelque temps. ◉

ηρωδης δε επιζητησας αυτον και μη ευρων ανακρινας τους φυλακας εκελευσεν απαχθηναι και κατελθων απο της ιουδαιας εις την καισαριαν διετριβεν

La mort du roi Hérode

²⁰ Or, Hérode était en conflit avec les habitants de Tyr et de Sidon^m. Ceux-ci décidèrent ensemble de lui envoyer une délégation. Après s’être assuré l’appui de Blastus, son conseiller, ils demandèrent la paix, car leur pays était économiquement dépendant de celui du roi^a. ◉

ην δε θυμομαχων τυριοις και σιδωνιοις ομοθυμαδον δε παρησαν προς αυτον και πεισαντες βλαστον τον επι του κοιτωνος του βασιλεως ητουντο ειρηνην δια το τρεφεσθαι αυτων την χωραν απο της βασιλικης

²¹ Au jour fixé, Hérode, revêtu de ses vêtements royaux, prit place sur son trône et leur adressa un discours en public^b. ◉

τακτη δε ημερα ο ηρωδης ενδυσαμενος εσθητα βασιλικην καθισας επι του βηματος εδημηγορει προς αυτους

²² Le peuple se mit à crier : Ce n’est plus un homme qui parle. C’est la voix d’un dieu^c. ◉

ο δε δημος επεφωνει θεου φωνη και ουκ ανθρωπου

²³ Au même instant, un ange^d du Seigneur vint le frapper^e parce qu’il n’avait pas rendu à Dieu l’honneur qui lui est dû^f. Dévoré par les vers, il expira. ◉

παραχρημα δε επαταξεν αυτον αγγελος κυριου ανθ ων ουκ εδωκεν την δοξαν τω θεω και γενομενος σκωληκοβρωτος εξεψυξεν

²⁴ Mais la Parole de Dieu^g se répandait toujours plus^h. ◉

ο δε λογος του θεου ηυξανεν και επληθυνετο

²⁵ Barnabasⁱ et Saul, après avoir rempli leur mission^j en faveur des croyants de Jérusalem, partirent en emmenant avec eux Jean surnommé Marc^k. ◉

βαρναβας δε και σαυλος υπεστρεψαν εξ ιερουσαλημ πληρωσαντες την διακονιαν συμπαραλαβοντες ιωαννην τον επικληθεντα μαρκον