Verset copié avec succès !

Vous devez vous authentifier !

Félicitations pour cette lecture !

Lire ce chapitre vous permet d’atteindre votre objectif de lecture biblique.

Jésus, maître du sabbat

(Mt 12.1-8 ; Mc 2.23-28)

6¹ Un jour de sabbat, Jésus traversait des champs de blé. Ses disciples cueillaient des épis et, après les avoir frottés dans leurs mains, en mangeaient les grains^b. ◉

εγενετο δε εν σαββατω δευτεροπρωτω διαπορευεσθαι αυτον δια σποριμων και ετιλλον οι μαθηται αυτου τους σταχυας και ησθιον ψωχοντες ταις χερσιν

² Des pharisiens dirent : Pourquoi faites-vous ce qui est interdit le jour du sabbat^c ? ◉

τινες δε των φαρισαιων ειπον τι ποιειτε ο ουκ εξεστιν ποιειν τοις σαββασιν

³ Jésus prit la parole et leur dit : N’avez-vous pas lu ce qu’a fait David lorsque lui et ses compagnons eurent faim^d ? ◉

και αποκριθεις ο ιησους προς αυτους ειπεν ουδε τουτο ανεγνωτε ο εποιησεν δαυειδ οποτε επεινασεν αυτος και οι μετ αυτου οντες

⁴ Il est entré dans le sanctuaire de Dieu, a pris les pains exposés devant Dieu et en a mangé, puis il en a donné à ses hommes, alors que seuls les prêtres^e ont le droit d’en manger^f. ◉

ως εισηλθεν εις τον οικον του θεου και τους αρτους της προθεσεως ελαβεν εφαγεν και εδωκεν και τοις μετ αυτου ους ουκ εξεστιν φαγειν ει μη μονους τους ιερεις

⁵ Et il ajouta : Le Fils de l’homme^g est maître du sabbat. ◉

και ελεγεν αυτοις οτι κυριος εστιν ο υιος του ανθρωπου και του σαββατου

(Mt 12.9-14 ; Mc 3.1-6)

⁶ Un autre jour de sabbat^h, Jésus entra dans la synagogue et commença à enseignerⁱ. Or, il y avait là un homme dont la main droite était paralysée. ◉

εγενετο δε εν ετερω σαββατω εισελθειν αυτον εις την συναγωγην και διδασκειν και ην ανθρωπος εκει και η χειρ αυτου η δεξια ην ξηρα

⁷ Les spécialistes de la Loi et les pharisiens surveillaient attentivement^a Jésus pour voir s’il ferait une guérison le jour du sabbat^b : ils espéraient ainsi trouver un motif d’accusation^c contre lui. ◉

παρετηρουντο δε οι γραμματεις και οι φαρισαιοι ει εν τω σαββατω θεραπευει ινα ευρωσιν κατηγορειν αυτου

⁸ Mais Jésus, sachant ce qu’ils méditaient^d, dit à l’homme qui avait la main infirme : Lève-toi et tiens-toi là, au milieu ! L’homme se leva et se tint debout. ◉

αυτος δε ηδει τους διαλογισμους αυτων ειπεν δε τω ανδρι τω ξηραν εχοντι την χειρα εγειρε και στηθι εις το μεσον και αναστας εστη

⁹ Alors Jésus s’adressa aux autres : J’ai une question à vous poser : Est-il permis, le jour du sabbat, de faire du bien, ou de faire du mal ? Est-il permis de sauver une vie ou bien faut-il la laisser périr^e ? ◉

ειπεν δε ο ιησους προς αυτους επερωτω υμας ει εξεστιν τω σαββατω αγαθοποιησαι η κακοποιησαι ψυχην σωσαι η απολεσαι

¹⁰ Il balaya alors l’assistance du regard, puis il dit à cet homme : Etends la main ! Ce qu’il fit. Et sa main fut guérie^f. ◉

και περιβλεψαμενος παντας αυτους ειπεν αυτω εκτεινον την χειρα σου ο δε εποιησεν και απεκατεσταθη η χειρ αυτου

¹¹ Les spécialistes de la Loi et les pharisiens furent remplis de fureur^g et se mirent à discuter entre eux sur ce qu’ils pourraient entreprendre contre Jésus^h. ◉

αυτοι δε επλησθησαν ανοιας και διελαλουν προς αλληλους τι αν ποιησαιεν τω ιησου

Le choix des apôtres

(Mt 10.1-4 ; Mc 3.13-19)

¹² Vers cette même époque, Jésus se retira sur une colline pour prierⁱ. Il passa toute la nuit à prier Dieu^j. ◉

εγενετο δε εν ταις ημεραις ταυταις εξελθειν αυτον εις το ορος προσευξασθαι και ην διανυκτερευων εν τη προσευχη του θεου

¹³ A l’aube, il appela ses disciples auprès de lui et choisit douze d’entre eux, qu’il nomma apôtres^k : ◉

και οτε εγενετο ημερα προσεφωνησεν τους μαθητας αυτου και εκλεξαμενος απ αυτων δωδεκα ους και αποστολους ωνομασεν

¹⁴ Simon, qu’il appela Pierre, André, son frère, Jacques, Jean, Philippe, Barthélemy, ◉

σιμωνα ον και ωνομασεν πετρον και ανδρεαν τον αδελφον αυτου και ιακωβον και ιωαννην και φιλιππον και βαρθολομαιον

¹⁵ Matthieu^a, Thomas, Jacques, fils d’Alphée, Simon le Zélé, ◉

και μαθθαιον και θωμαν και ιακωβον αλφαιου και σιμωνα τον καλουμενον ζηλωτην

¹⁶ Jude, fils de Jacques^b, et Judas l’Iscariot qui finit par le trahir^c. ◉

και ιουδαν ιακωβου και ιουδαν ισκαριωθ ος εγενετο προδοτης

Jésus parmi la foule

(Mt 4.23-25 ; Mc 3.7-11)

¹⁷ En descendant avec eux de la colline, Jésus s’arrêta sur un plateau où se trouvaient un grand nombre de ses disciples, ainsi qu’une foule immense venue de toute la Judée, de Jérusalem et de la région littorale de Tyr et de Sidon^d. ◉

και καταβας μετ αυτων εστη επι τοπου πεδινου και οχλος πολυς μαθητων αυτου και πληθος πολυ του λαου απο πασης της ιουδαιας και ιερουσαλημ και της παραλιου τυρου και σιδωνος οι ηλθον ακουσαι αυτου και ιαθηναι απο των νοσων αυτων

¹⁸ Tous étaient venus pour l’entendre et pour être guéris de leurs maladies^e. Ceux qui étaient tourmentés par des esprits mauvais étaient délivrés^f. ◉

και οι ενοχλουμενοι απο πνευματων ακαθαρτων εθεραπευοντο

¹⁹ Tout le monde cherchait à le toucher, parce qu’une puissance sortait de lui et guérissait tous les malades^g. ◉

και πας ο οχλος εζητουν απτεσθαι αυτου οτι δυναμις παρ αυτου εξηρχετο και ιατο παντας

Bonheur ou malheur

(Mt 5.1-12)

²⁰ Alors Jésus, regardant ses disciples, dit : Heureux vous qui êtes pauvres, car le royaume de Dieu vous appartient^h. ◉

και αυτος επαρας τους οφθαλμους αυτου εις τους μαθητας αυτου ελεγεν μακαριοι οι πτωχοι οτι υμετερα εστιν η βασιλεια του θεου

²¹ Heureux êtes-vous, vous qui maintenant avez faim, car vous serez rassasiésⁱ. Heureux vous qui maintenant pleurez, car vous rirez^j. ◉

μακαριοι οι πεινωντες νυν οτι χορτασθησεσθε μακαριοι οι κλαιοντες νυν οτι γελασετε

²² Heureux serez-vous quand les hommes vous haïront^k, vous rejetteront^l, vous insulteront^m, vous chasseront en vous accusant de toutes sortes de maux à cause du Fils de l’hommeⁿ. ◉

μακαριοι εστε οταν μισησωσιν υμας οι ανθρωποι και οταν αφορισωσιν υμας και ονειδισωσιν και εκβαλωσιν το ονομα υμων ως πονηρον ενεκα του υιου του ανθρωπου

²³ Quand cela arrivera, réjouissez-vous et sautez de joie^a, car une magnifique récompense vous attend dans le ciel^b. En effet, c’est bien de la même manière que leurs ancêtres ont traité les prophètes^c. ◉

χαρητε εν εκεινη τη ημερα και σκιρτησατε ιδου γαρ ο μισθος υμων πολυς εν τω ουρανω κατα τα αυτα γαρ εποιουν τοις προφηταις οι πατερες αυτων

²⁴ Mais malheur à vous qui possédez des richesses^d, car vous avez déjà reçu toute la consolation^e que vous pouvez attendre. ◉

πλην ουαι υμιν τοις πλουσιοις οτι απεχετε την παρακλησιν υμων

²⁵ Malheur à vous qui, maintenant, avez tout à satiété, car vous aurez faim^f ! Malheur à vous qui maintenant^g riez, car vous connaîtrez le deuil et les larmes^h. ◉

ουαι υμιν οι εμπεπλησμενοι νυν οτι πεινασετε ουαι οι γελωντες νυν οτι πενθησετε και κλαυσετε

²⁶ Malheur à vous quand tous les hommes diront du bien de vousⁱ, car c’est de la même manière que leurs ancêtres ont traité les faux prophètes^j. ◉

ουαι οταν καλως ειπωσιν υμας παντες οι ανθρωποι κατα τα αυτα γαρ εποιουν τοις ψευδοπροφηταις οι πατερες αυτων

L’amour pour les autres

(Mt 5.38-48)

²⁷ Quant à vous tous qui m’écoutez, voici ce que je vous dis : Aimez vos ennemis ; faites du bien à ceux qui vous haïssent^k ; ◉

αλλα υμιν λεγω τοις ακουουσιν αγαπατε τους εχθρους υμων καλως ποιειτε τοις μισουσιν υμας

²⁸ appelez la bénédiction divine sur ceux qui vous maudissent^l ; priez pour ceux qui vous calomnient^m. ◉

ευλογειτε τους καταρωμενους υμας προσευχεσθε περι των επηρεαζοντων υμας

²⁹ Si quelqu’un te gifle sur une joue, présente-lui aussi l’autreⁿ. Si quelqu’un te prend ton manteau, ne l’empêche pas de prendre aussi ta chemise. ◉

τω τυπτοντι σε εις την σιαγονα παρεχε και την αλλην και απο του αιροντος σου το ιματιον και τον χιτωνα μη κωλυσης

³⁰ Donne à tous ceux qui te demandent^o, et si quelqu’un te prend ce qui t’appartient, n’exige pas qu’il te le rende^p. ◉

παντι αιτουντι σε διδου και απο του αιροντος τα σα μη απαιτει

³¹ Faites pour les autres^q ce que vous voudriez qu’ils fassent pour vous^r. ◉

και καθως θελετε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι και υμεις ποιειτε αυτοις ομοιως

³² Si vous aimez seulement ceux qui vous aiment, pensez-vous avoir droit^a à une reconnaissance particulière ? Les pécheurs aiment aussi leurs amis^b. ◉

και ει αγαπατε τους αγαπωντας υμας ποια υμιν χαρις εστιν και γαρ οι αμαρτωλοι τους αγαπωντας αυτους αγαπωσιν

³³ Et si vous faites du bien seulement à ceux qui vous en font, pourquoi vous attendriez-vous à de la reconnaissance ? Les pécheurs n’agissent-ils pas de même ? ◉

και γαρ εαν αγαθοποιητε τους αγαθοποιουντας υμας ποια υμιν χαρις εστιν και οι αμαρτωλοι το αυτο ποιουσιν

³⁴ Si vous prêtez seulement à ceux dont vous espérez être remboursés, quelle reconnaissance vous doit-on ? Les pécheurs aussi se prêtent entre eux pour être remboursés^c. ◉

και εαν δανισητε παρ ων ελπιζετε λαβειν ποια υμιν χαρις εστιν και αμαρτωλοι αμαρτωλοις δανιζουσιν ινα απολαβωσιν τα ισα

³⁵ Vous, au contraire, aimez vos ennemis, faites-leur du bien^d et prêtez sans espoir de retour. Alors votre récompense sera grande, vous serez les fils^e du Très-Haut^f, parce qu’il est lui-même bon pour les ingrats et les méchants. ◉

πλην αγαπατε τους εχθρους υμων και αγαθοποιειτε και δανιζετε μηδενα απελπιζοντες και εσται ο μισθος υμων πολυς και εσεσθε υιοι υψιστου οτι αυτος χρηστος εστιν επι τους αχαριστους και πονηρους

³⁶ Votre Père^g est plein de bonté^h. Soyez donc bonsⁱ comme lui. ◉

γινεσθε οικτιρμονες καθως ο πατηρ υμων οικτιρμων εστιν

(Mt 7.1-5)

³⁷ Ne vous posez pas en juges d’autrui, et vous ne serez pas vous-mêmes jugés^j. Gardez-vous de condamner les autres, et, à votre tour, vous ne serez pas condamnés^k. Pardonnez, et vous serez vous-mêmes pardonnés^l. ◉

και μη κρινετε και ου μη κριθητε και μη καταδικαζετε και ου μη καταδικασθητε απολυετε και απολυθησεσθε

³⁸ Donnez, et l’on vous donnera, on versera dans le pan^m de votre vêtement une bonne mesure bien tassée, secouée et débordanteⁿ ; car on emploiera, à votre égard^o, la mesure dont vous vous serez servis^p pour mesurer. ◉

διδοτε και δοθησεται υμιν μετρον καλον πεπιεσμενον σεσαλευμενον υπερεκχυννομενον δωσουσιν εις τον κολπον υμων ω γαρ μετρω μετρειτε αντιμετρηθησεται υμιν

³⁹ Il ajouta cette comparaison : Un aveugle peut-il guider un autre aveugle ? Ne vont-ils pas tous les deux tomber dans le fossé^q ? ◉

ειπεν δε και παραβολην αυτοις μητι δυναται τυφλος τυφλον οδηγειν ουχι αμφοτεροι εις βοθυνον εμπεσουνται

⁴⁰ Le disciple n’est pas plus grand que celui qui l’enseigne^r ; mais tout disciple bien formé sera comme son maître^s. ◉

ουκ εστιν μαθητης υπερ τον διδασκαλον κατηρτισμενος δε πας εσται ως ο διδασκαλος αυτου

⁴¹ Pourquoi vois-tu les grains de sciure dans l’œil de ton frère, alors que tu ne remarques pas la poutre qui est dans le tien ? ◉

τι δε βλεπεις το καρφος το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου την δε δοκον την εν τω ιδιω οφθαλμω ου κατανοεις

⁴² Comment peux-tu dire à ton frère : « Frère^a, laisse-moi enlever cette sciure que tu as dans l’œil », alors que tu ne remarques pas la poutre qui est dans le tien ? Hypocrite ! Commence donc par retirer la poutre de ton œil ; alors tu y verras assez clair pour ôter la sciure de l’œil de ton frère. ◉

πως δυνασαι λεγειν τω αδελφω σου αδελφε αφες εκβαλω το καρφος το εν τω οφθαλμω σου αυτος την εν τω οφθαλμω σου δοκον ου βλεπων υποκριτα εκβαλε πρωτον την δοκον εκ του οφθαλμου σου και τοτε διαβλεψεις το καρφος το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου εκβαλειν

(Mt 7.16-20)

⁴³ Un bon arbre ne peut pas porter de mauvais fruits, ni un mauvais arbre de bons fruits. ◉

ου γαρ εστιν δενδρον καλον ποιουν καρπον σαπρον ουδε παλιν δενδρον σαπρον ποιουν καρπον καλον

⁴⁴ En effet, chaque arbre se reconnaît à ses fruits^b. On ne cueille pas de figues sur des chardons, et on ne récolte pas non plus du raisin sur des ronces^c. ◉

εκαστον γαρ δενδρον εκ του ιδιου καρπου γινωσκεται ου γαρ εξ ακανθων συλλεγουσιν συκα ουδε εκ βατου σταφυλην τρυγωσιν

⁴⁵ L’homme qui est bon tire le bien du bon trésor de son cœur^d ; celui qui est mauvais tire le mal de son mauvais fonds. Ce qu’on dit^e vient de ce qui remplit le cœur. ◉

ο αγαθος ανθρωπος εκ του αγαθου θησαυρου της καρδιας προφερει το αγαθον και ο πονηρος εκ του πονηρου προφερει το πονηρον εκ γαρ περισσευματος καρδιας λαλει το στομα αυτου

Vrai et faux disciple

(Mt 7.24-27)

⁴⁶ Pourquoi m’appelez-vous « Seigneur ! Seigneur^f ! » alors que vous n’accomplissez pas^g ce que je vous commande^h ? ◉

τι δε με καλειτε κυριε κυριε και ου ποιειτε α λεγω

⁴⁷ Savez-vous à qui ressemble celui qui vient à moi, qui écoute mes paroles et les appliqueⁱ ? C’est ce que je vais vous montrer. ◉

πας ο ερχομενος προς με και ακουων μου των λογων και ποιων αυτους υποδειξω υμιν τινι εστιν ομοιος

⁴⁸ Il ressemble à un homme qui a bâti une maison : il a creusé, il est allé profond et il a assis les fondations sur le roc^j. Quand le fleuve a débordé, les eaux se sont jetées avec violence contre la maison, mais elles n’ont pas pu l’ébranler, parce qu’elle était construite selon les règles de l’art^k. ◉

ομοιος εστιν ανθρωπω οικοδομουντι οικιαν ος εσκαψεν και εβαθυνεν και εθηκεν θεμελιον επι την πετραν πλημμυρης δε γενομενης προσερηξεν ο ποταμος τη οικια εκεινη και ουκ ισχυσεν σαλευσαι αυτην δια το καλως οικοδομησθαι αυτην

⁴⁹ Mais celui qui écoute mes paroles sans les appliquer ressemble à un homme qui a construit sa maison directement sur la terre meuble, sans fondations ; dès que les eaux du fleuve se sont jetées contre elle, la maison s’est effondrée, et il n’en est resté qu’un grand tas de ruines. ◉

ο δε ακουσας και μη ποιησας ομοιος εστιν ανθρωπω οικοδομησαντι οικιαν επι την γην χωρις θεμελιου η προσερηξεν ο ποταμος και ευθυς συνεπεσεν και εγενετο το ρηγμα της οικιας εκεινης μεγα