Verset copié avec succès !

Vous devez vous authentifier !

Félicitations pour cette lecture !

Lire ce chapitre vous permet d’atteindre votre objectif de lecture biblique.

La parabole du semeur

(Mt 13.1-15 ; Lc 8.4-10)

4¹ Jésus commença de nouveau à enseigner au bord du lac. Autour de lui, la foule s’assembla si nombreuse qu’il dut monter dans un bateau. Il s’y assit. Le bateau était sur le lac et tous les gens, tournés vers le lac, se tenaient sur le rivage^a. ◉

και παλιν ηρξατο διδασκειν παρα την θαλασσαν και συναγεται προς αυτον οχλος πλειστος ωστε αυτον εις πλοιον εμβαντα καθησθαι εν τη θαλασση και πας ο οχλος προς την θαλασσαν επι της γης ησαν

² Il leur enseignait beaucoup de choses sous forme de paraboles^b. Voici ce qu’il leur disait : ◉

και εδιδασκεν αυτους εν παραβολαις πολλα και ελεγεν αυτοις εν τη διδαχη αυτου

³ Ecoutez^c : un semeur sortit pour semer^d. ◉

ακουετε ιδου εξηλθεν ο σπειρων σπειραι

⁴ Or comme il répandait sa semence^e, des grains tombèrent au bord du chemin ; les oiseaux vinrent et les mangèrent. ◉

και εγενετο εν τω σπειρειν ο μεν επεσεν παρα την οδον και ηλθεν τα πετεινα και κατεφαγεν αυτο

⁵ D’autres tombèrent sur un sol rocailleux et, ne trouvant qu’une mince couche de terre, ils levèrent rapidement parce que la terre sur laquelle ils étaient tombés n’était pas profonde. ◉

και αλλο επεσεν επι το πετρωδες που ουκ ειχεν γην πολλην και ευθυς εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης

⁶ Mais quand le soleil monta dans le ciel, les petits plants furent vite brûlés et, comme ils n’avaient pas vraiment pris racine^f, ils séchèrent. ◉

και οτε ανετειλεν ο ηλιος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη

⁷ D’autres grains tombèrent parmi les ronces. Celles-ci grandirent et étouffèrent les jeunes pousses, si bien qu’elles ne produisirent pas de fruit^g. ◉

και αλλο επεσεν εις τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και συνεπνιξαν αυτο και καρπον ουκ εδωκεν

⁸ D’autres encore tombèrent dans la bonne terre et donnèrent des épis qui poussèrent et se développèrent jusqu’à maturité, produisant l’un trente grains, un autre soixante, un autre cent^h. ◉

και αλλα επεσεν εις την γην την καλην και εδιδου καρπον αναβαινοντα και αυξανομενον και εφερεν εις τριακοντα και εις εξηκοντα και εις εκατον

⁹ Jésus ajouta : Celui qui a des oreilles pour entendre, qu’il entendeⁱ ! ◉

και ελεγεν ος εχει ωτα ακουειν ακουετω

¹⁰ Quand il fut seul avec eux, ceux qui l’accompagnaient, ainsi que les Douze, lui demandèrent ce que signifiaient les paraboles^j qu’il venait de raconter. ◉

και οτε εγενετο κατα μονας ηρωτουν αυτον οι περι αυτον συν τοις δωδεκα τας παραβολας

¹¹ Il leur dit : Les secrets du royaume de Dieu^k vous ont été confiés ; mais à ceux du dehors^l, tout est présenté au moyen de paraboles, ◉

και ελεγεν αυτοις υμιν το μυστηριον δεδοται της βασιλειας του θεου εκεινοις δε τοις εξω εν παραβολαις παντα γινεται

¹² afin que : Lorsqu’ils voient de leurs propres yeux, ils ne saisissent pas ; quand ils entendent de leurs propres oreilles, ils ne comprennent pas ; de peur qu’ils reviennent à Dieu et reçoivent le pardon de leurs fautes ^a. ◉

ινα βλεποντες βλεπωσιν και μη ιδωσιν και ακουοντες ακουωσιν και μη συνιωσιν μηποτε επιστρεψωσιν και αφεθη αυτοις

¹³ Puis il leur dit : Vous ne comprenez pas cette parabole ? Comment alors comprendrez-vous les autres ? ◉

και λεγει αυτοις ουκ οιδατε την παραβολην ταυτην και πως πασας τας παραβολας γνωσεσθε

(Mt 13.18-23 ; Lc 8.11-15)

¹⁴ Le semeur, c’est celui qui sème la Parole^b. ◉

ο σπειρων τον λογον σπειρει

¹⁵ Certains hommes se trouvent « au bord du chemin » où la Parole a été semée : à peine l’ont-ils entendue que Satan^c vient^d arracher la Parole qui a été semée en eux^e. ◉

ουτοι δε εισιν οι παρα την οδον οπου σπειρεται ο λογος και οταν ακουσωσιν ευθυς ερχεται ο σατανας και αιρει τον λογον τον εσπαρμενον εν αυτοις

¹⁶ Puis, il y a ceux qui reçoivent la semence « sur le sol rocailleux » : quand ils entendent la Parole, ils l’acceptent aussitôt avec joie^f, ◉

και ουτοι ομοιως εισιν οι επι τα πετρωδη σπειρομενοι οι οταν ακουσωσιν τον λογον ευθυς μετα χαρας λαμβανουσιν αυτον

¹⁷ mais ils ne la laissent pas prendre racine en eux, car ils sont inconstants^g. Que surviennent des difficultés, ou la persécution à cause de la Parole, et les voilà qui abandonnent tout^h. ◉

και ουκ εχουσιν ριζαν εν εαυτοις αλλα προσκαιροι εισιν ειτα γενομενης θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθυς σκανδαλιζονται

¹⁸ D’autres reçoivent la semence « parmi les ronces » : ce sont ceux qui écoutent la Parole, ◉

και αλλοι εισιν οι επι τας ακανθας σπειρομενοι ουτοι εισιν οι τον λογον ακουσαντες

¹⁹ mais en qui elle ne porte pas de fruitⁱ parce qu’elle est étouffée par les soucis de ce monde^j, l’attrait trompeur des richesses^k et toutes sortes d’autres passions qui pénètrent en eux. ◉

και αι μεριμναι του αιωνος και η απατη του πλουτου και αι περι τα λοιπα επιθυμιαι εισπορευομεναι συνπνιγουσιν τον λογον και ακαρπος γινεται

²⁰ Enfin, il y a ceux qui reçoivent la semence « dans la bonne terre » : ce sont ceux qui écoutent la Parole, qui la reçoivent et qui portent du fruit^l : un grain^m en donne trente, un autre soixante, un autre cent. ◉

και εκεινοι εισιν οι επι την γην την καλην σπαρεντες οιτινες ακουουσιν τον λογον και παραδεχονται και καρποφορουσιν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον

La parabole de la lampe

(Lc 8.16-18)

²¹ Il leur dit aussi : Est-ce qu’on apporte une lampe pour la mettre sous une mesure à grains ou sous un lit ? N’est-ce pas plutôt pour la mettre sur un pied de lampe^a ? ◉

και ελεγεν αυτοις οτι μητι ερχεται ο λυχνος ινα υπο τον μοδιον τεθη η υπο την κλινην ουχ ινα επι την λυχνιαν τεθη

²² Tout ce qui est caché doit être mis en lumière, tout ce qui est secret doit paraître au grand jour^b. ◉

ου γαρ εστιν τι κρυπτον εαν μη ινα φανερωθη ουδε εγενετο αποκρυφον αλλ ινα ελθη εις φανερον

²³ Si quelqu’un a des oreilles pour entendre, qu’il entende^c ! ◉

ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω

²⁴ Il ajouta : Faites bien attention à ce que vous entendez^d. On vous appliquera la mesure dont vous vous serez servi^e pour mesurer, et on y ajoutera^f. ◉

και ελεγεν αυτοις βλεπετε τι ακουετε εν ω μετρω μετρειτε μετρηθησεται υμιν και προστεθησεται υμιν

²⁵ Car à celui qui a^g, on donnera encore, mais à celui qui n’a pas, on ôtera même ce qu’il a. ◉

ος γαρ εχει δοθησεται αυτω και ος ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου

La parabole de la semence

²⁶ Il dit aussi : Il en est du royaume de Dieu comme ^h d’un homme qui a répandu de la semence dans son champ. ◉

και ελεγεν ουτως εστιν η βασιλεια του θεου ως ανθρωπος βαλη τον σπορον επι της γης

²⁷ A présent, qu’il dorme ou qu’il veille, la nuit comme le jour, le grain germe et la plante grandit sans qu’il s’en préoccupeⁱ. ◉

και καθευδη και εγειρηται νυκτα και ημεραν και ο σπορος βλαστα και μηκυνηται ως ουκ οιδεν αυτος

²⁸ D’elle-même^j, la terre fait pousser le blé : d’abord la tige, puis l’épi vert, et enfin les grains de blé remplissant cet épi^k. ◉

αυτοματη η γη καρποφορει πρωτον χορτον ειτεν σταχυν ειπεν πληρης σιτος εν τω σταχυι

²⁹ Et lorsque le grain est prêt à être cueilli, l’homme y porte aussitôt la faucille, car la moisson est prête^l. ◉

οταν δε παραδοι ο καρπος ευθυς αποστελλει το δρεπανον οτι παρεστηκεν ο θερισμος

La parabole de la graine de moutarde

(Mt 13.31-32 ; Lc 13.18-19)

³⁰ Il continua en disant : A quoi comparerons-nous le royaume de Dieu^a ? Par quelle parabole pourrions-nous le présenter ? ◉

και ελεγεν πως ομοιωσωμεν την βασιλειαν του θεου η εν τινι αυτην παραβολη θωμεν

³¹ Il en est de lui comme d’une graine de moutarde : lorsqu’on la sème dans la terre^b, c’est la plus petite des semences du monde. ◉

ως κοκκω σιναπεως ος οταν σπαρη επι της γης μικροτερον ον παντων των σπερματων των επι της γης

³² Mais, une fois semée, elle pousse et devient plus grande que toutes les plantes du potager. Il y monte des branches si grandes que les oiseaux du ciel peuvent nicher à son ombre^c. ◉

και οταν σπαρη αναβαινει και γινεται μειζον παντων των λαχανων και ποιει κλαδους μεγαλους ωστε δυνασθαι υπο την σκιαν αυτου τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουν

(Mt 13.34-35)

³³ Par beaucoup de paraboles de ce genre, il enseignait la Parole de Dieu à ses auditeurs en s’adaptant à ce qu’ils pouvaient comprendre^d. ◉

και τοιαυταις παραβολαις πολλαις ελαλει αυτοις τον λογον καθως ηδυναντο ακουειν

³⁴ Il ne leur parlait pas sans se servir de paraboles^e et, lorsqu’il était seul avec ses disciples, il leur expliquait tout^f. ◉

χωρις δε παραβολης ουκ ελαλει αυτοις κατ ιδιαν δε τοις ιδιοις μαθηταις επελυεν παντα

Plus fort que la tempête

(Mt 8.23-27 ; Lc 8.22-25)

³⁵ Ce jour-là, quand le soir fut venu, Jésus dit à ses disciples : Passons de l’autre côté du lac^g ! ◉

και λεγει αυτοις εν εκεινη τη ημερα οψιας γενομενης διελθωμεν εις το περαν

³⁶ Ils laissèrent la foule et emmenèrent Jésus sur le lac, dans le bateau où il se trouvait^h. D’autres bateaux les accompagnaient. ◉

και αφεντες τον οχλον παραλαμβανουσιν αυτον ως ην εν τω πλοιω και αλλα πλοια ησαν μετ αυτου

³⁷ Or, voilà qu’un vent très violent^a se mit à souffler. Les vagues se jetaient contre le bateau, qui se remplissait d’eau. ◉

και γινεται λαιλαψ μεγαλη ανεμου και τα κυματα επεβαλλεν εις το πλοιον ωστε ηδη γεμιζεσθαι το πλοιον

³⁸ Lui, à l’arrière, dormait^b, la tête sur un coussin. Les disciples le réveillèrent et lui crièrent : Maître, nous sommes perdus, et tu ne t’en soucies pas^c ? ◉

και ην αυτος εν τη πρυμνη επι το προσκεφαλαιον καθευδων και εγειρουσιν αυτον και λεγουσιν αυτω διδασκαλε ου μελει σοι οτι απολλυμεθα

³⁹ Il se réveilla, parla sévèrement au vent et ordonna au lac : Silence ! Tais-toi ! Le vent tomba, et il se fit un grand calme^d. ◉

και διεγερθεις επετιμησεν τω ανεμω και ειπεν τη θαλασση σιωπα πεφιμωσο και εκοπασεν ο ανεμος και εγενετο γαληνη μεγαλη

⁴⁰ Puis il dit à ses disciples : Pourquoi avez-vous si peur^e ? Vous ne croyez pas encore^f ? ◉

και ειπεν αυτοις τι δειλοι εστε ουτως πως ουκ εχετε πιστιν

⁴¹ Mais eux furent saisis d’une grande crainte^g ; ils se disaient les uns aux autres : Qui est donc cet homme pour que même le vent et le lac lui obéissent^h ? ◉

και εφοβηθησαν φοβον μεγαν και ελεγον προς αλληλους τις αρα ουτος εστιν οτι και ο ανεμος και η θαλασσα αυτω υπακουει